پردازنده تا 72 qubits پشتیبانی می کند، یک ماتریس را با هم تشکیل می دهد و میزان خطای خواندن داده ها و عملیات منطقی بسیار کم است.
اگر ما بتوانیم میزان خطای پردازنده کوانتومی را در سطح کافی پایین کنترل کنیم، می توانیم از رایانه سیلیکونی سنتی پیشی بگیریم و در هنگام حل یک مسئله محاسباتی روشن تصمیم به اصطلاح برتری کوانتومی را حل کنیم.
برای رسیدن به این هدف، ما نیاز به یک پردازنده کوانتومی 49 کیلوئی با عمق مدار بیش از 40 و یک خطای خطای qubit کمتر از 0.5٪ دارد.
اگرچه هیچ کس هنوز به این نقطه نرسیده است، 72 کویت از پردازنده Google Bristlecone از آستانه گذر کرده اند و گوگل به لحاظ محتاطانه خوش بینانه است که در حقیقت توانایی هژمونی کوانتومی است.
اما گوگل نیز تصدیق کرد که کامپیوترهای کوانتومی هنوز باید چندین بار تکرار شوند تا از سیلیکون فعلی عبور کنند.
گوگل گفت که پردازنده Bristlecone را می توان به عنوان یک پلت فرم آزمون برای مطالعه میزان خطای سیستم کوانتومی، مقیاس پذیری تکنولوژی کیبیت، بهینه سازی شبیه سازی کوانتومی و یادگیری دستگاه استفاده کرد.
در اوایل این سال، اینتل یک پردازنده 49 کیلوبیتی را که نقطه عطف آن بود، منتشر کرد.